احتمال برخورد یک شراره خورشیدی به "پارکر"
تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۶۵۱۰۶
کاوشگر خورشیدی "پارکر" ناسا ممکن است در حین پرواز به سمت خورشید با شرارههای خورشیدی برخورد کند و در عین حال تصاویر حیرت انگیزی از آنها ثبت کند.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از آیای، کاوشگر خورشیدی پارکر که فضاپیمایی به اندازه یک خودروی کوچک است، در طول فعالیت حداقلی خورشید در دوره منظمی از فعالیت های خورشیدی در یک چرخه ۱۱ ساله، در سال ۲۰۱۸ به فضا پرتاب شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این فضاپیما در تاریخ ۶ سپتامبر به سیزدهمین حضیض یا برخورد نزدیک خود، در زمانی که لکهای به اندازه کره زمین به سرعت روی خورشید ایجاد شده بود و خورشید چندین شراره خورشیدی و طوفانهای ژئومغناطیسی ایجاد کرده بود، به خورشید نزدیک شد.
"نور رئوفی"، دانشمند پروژه کاوشگر خورشیدی پارکر در آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز در بیانیهای گفت: هیچکس قبلاً در طول یک رویداد خورشیدی تا این حد نزدیک به خورشید پرواز نکرده است. دادهها کاملاً جدید خواهند بود و ما قطعاً چیزهای زیادی از آن خواهیم آموخت.
ناسا اوایل تابستان امسال گزارش داده بود که چرخه خورشیدی کنونی خورشید از پیشبینیها فراتر رفته است. به گفته رئوفی، وقتی خورشید تغییر میکند، محیط اطراف خود را نیز تغییر میدهد. فعالیت آن در حال حاضر بسیار بیشتر از آن چیزی است که ما انتظار داشتیم.
این دانشمند انتظار دارد که با نزدیک شدن پارکر به این حضیض که فقط ۵.۳ میلیون مایل از خورشید فاصله دارد، سطح بالای فعالیت خورشیدی ادامه یابد.
ناسا گزارش داد که این فضاپیما هنوز در برخوردهای نزدیک خود از میان یک شراره خورشیدی یا یک پرتاب جرم تاجی(CME) پرواز نکرده است، اما ممکن است این موضوع در ماه آینده تغییر کند و دادههای حاصل از آن پیشگامانه خواهد بود.
البته گفتنی است که پارکر برای مقاومت در برابر هر چیزی که خورشید میتواند به سمت آن پرتاب کند، ساخته شده است.
مشاهدات پارکر به درک فیزیک خورشید و همچنین به پیش بینی بهتر آب و هوای فضایی که میتواند بر شبکههای الکتریکی، ارتباطات و سیستمهای ناوبری، فضانوردان و ماهوارهها در فضا و موارد دیگر تأثیر بگذارد، کمک میکند.
دستگاه تصویرساز میدان وسیع پارکر موسوم به WISPR قبلاً تعدادی از CMEها را از فاصله دور تصویربرداری کرده است که منجر به اکتشافات غیرمنتظره در مورد ساختار آنها شده است. با این حال، اگرچه خورشید نسبت به مشاهدات پیشین پارکر فعالتر شده است، اما اپراتورهای آن نگران حوادث نامطلوب برای این فضاپیما نیستند.
"داگ راجرز"، هماهنگ کننده مرکز عملیات علمی این ماموریت میگوید: کاوشگر خورشیدی پارکر برای مقاومت در برابر هر چیزی که خورشید میتواند به سمت آن پرتاب کند، ساخته شده است. نه تنها سپر حرارتی مخصوص پارکر و یک سیستم خودمختار به محافظت از این ماموریت کمک میکنند، بلکه در صورت لمس پارکر توسط خروج جرم تاجی خورشید نیز فضاپیما در امان خواهد ماند.
پارکر توسط آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز طراحی شد و در مرکز "فناوریهای پیشرفته کربن-کربن" با استفاده از فوم کامپوزیت کربنی که بین دو صفحه کربنی قرار گرفته است، ساخته شد. این عایق سبک وزن مملو از رنگ سفید سرامیکی روی صفحه رو به خورشید آن است تا حداکثر حرارت ممکن را منعکس کند. این سپر حرارتی برای مقاومت در برابر دمای ۳۰۰۰ فارنهایت (۱۶۵۰ درجه سانتیگراد) ساخته شده است که میتواند هر گرمایی را که خورشید میتواند به آن تحمیل کند، تحمل کند و تقریباً تمام ابزار دقیق پارکر را ایمن نگه دارد.
اما همه ابزارها پشت این سپر حرارتی نیستند. به عنوان مثال حسگری که برای اندازهگیری شار یون و الکترون و زوایای جریان باد خورشیدی طراحی شده است، یکی از ابزارهایی است که سپر حرارتی از آن محافظت نمیکند.
با در نظر گرفتن شرایط خشن اتمسفر خورشیدی، فناوریهایی که قبلا موجود نبودند، باید مهندسی میشدند تا اطمینان حاصل شود که ابزارهای پارکر زنده میمانند و خوانشهای دقیقی را انتقال میدادند.
سیمکشی الکترونیکی آن نیز یک چالش دیگر بود. کابلها معمولاً در اثر قرار گرفتن در معرض تابش گرما در چنین فاصله نزدیکی تا خورشید، ذوب میشوند. دانشمندان برای غلبه بر این مشکل، لولههای کریستالی یاقوت کبود ساختند و سیمها را از نیوبیوم ساختند و برای اطمینان از اینکه ابزارها در آن محیط خشن سالم میمانند، تابش گرمای شدید خورشید را در آزمایشگاه تقلید کردند و در نهایت مشخص شد که سیستمهای خنک کننده در سپر حرارتی، آرایههای خورشیدی و ابزار دقیق را در گرمای خورشید خنک نگه میدارند.
این فضاپیما به گونهای طراحی شده است که خود را ایمن نگه دارد و به طور خودران در مسیر رسیدن به خورشید باشد. چندین حسگر که در امتداد لبه سپر حرارتی به بدنه فضاپیما متصل شدهاند، در صورت تشخیص نور خورشید به رایانه مرکزی هشدار میدهند. سپس فضاپیما میتواند موقعیت خود را برای محافظت از حسگرها و بقیه ابزارها اصلاح کند.
عامل دیگری وجود دارد که حضیض سیزدهم پارکر را خاصتر میکند.
کاوشگر "سولار اوربیتر" متعلق به آژانس فضایی اروپا و ناسا، خورشید را از همان زاویه پارکر اما ۵۸.۵ میلیون مایل دورتر مشاهده خواهد کرد.
رئوفی تأکید میکند: با ترکیب دادههای چند ماموریت فضایی و حتی رصدخانههای زمینی میتوانیم تصویر بزرگتری را درک کنیم. ما در این مورد، با پارکر و سولار اوربیتر که از فواصل مختلف خورشید را رصد میکنند، قادر خواهیم بود تکامل باد خورشیدی را مطالعه کنیم و دادههایی را هنگام عبور از پارکر و سپس سولار اوربیتر جمعآوری کنیم.
با این حال، این اولین بار نیست که پارکر و سولار اوربیتر برای یکی از حضیضهای پارکر همسو میشوند. در عین حال، تیم عملیات پارکر به رویاروییهای نزدیک آینده چشم دوختهاند.
دانشمند پروژه کاوشگر خورشیدی پارکر افزود: در حالی که خورشید ساکت بود، ما سه سال علم زیادی را به دست آوردیم. اما دیدگاه ما نسبت به باد خورشیدی و تاج خورشیدی در حال حاضر کاملاً متفاوت خواهد بود و ما بسیار کنجکاو هستیم که ببینیم در آینده چه خواهیم آموخت.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: شراره خورشیدی ، کاوشگر خورشیدی پارکر ، سولار اوربیتر ، خورشید ، کاوشگر
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: شراره خورشیدی کاوشگر خورشیدی پارکر سولار اوربیتر خورشید کاوشگر کاوشگر خورشیدی پارکر شراره خورشیدی سولار اوربیتر سپر حرارتی ساخته شد داده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۶۵۱۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دنبالهداری که هنوز نیامده سر و صدا به پا کرده و از ستارگان هم درخشانتر خواهد بود
ستارهشناسان به تازگی دنبالهداری را کشف کردهاند که وقتی سال آینده در آسمان نمایان شود میتواند از بسیاری از ستارهها درخشانتر باشد.
به گزارش ایسنا، اخترشناسان دنبالهدار جدیدی را کشف کردهاند که پتانسیل آن را دارد که خبر مهم سال آینده باشد. اگرچه این دنبالهدار که C/۲۰۲۳ A۳ یا «سوچینشان-اطلس»(Tsuchinshan–ATLAS) نامیده میشود هنوز بیش از ۱۸ ماه تا نزدیکترین فاصلهاش به زمین و خورشید باقی مانده است، اما در حال حاضر در رسانههای اجتماعی سر و صدا به پا کرده است و مقالات خوشبینانهای درباره اینکه چگونه میتواند منظرهای تماشایی ایجاد کند نوشته شده است.
معرفی دنبالهدار سوچینشان-اطلس
به نقل از اسپیس، هر ساله، چند ده دنبالهدار جدید کشف میشود. دنبالهدارها گلولههای برفی هستند که در مسیرهای بسیار طولانی به دور خورشید حرکت میکنند. اکثریت قریب به اتفاق آنها آنقدر ضعیف هستند که با چشم غیر مسلح نمیتوان آنها را مشاهده کرد. اما شاید یک دنبالهدار در سال آینده به لبه دید با چشم غیر مسلح نزدیک شود.
گاهی اوقات، یک دنبالهدار بسیار درخشان از راه میرسد. از آنجا که دنباله دارها اجرامی با زیبایی زودگذر و گذرا هستند، کشف یک دنبالهدار درخشان همیشه هیجانانگیز است.
دنبالهدار سوچینشان-اطلس مطمئنا یک گزینه مناسب است. این دنبالهدار که بهطور مستقل توسط ستارهشناسان رصدخانه کوه بنفش در چین و سامانه آخرین هشدار برخورد زمینی سیارک کشف شد، در حال حاضر بین مدار مشتری و زحل، در فاصله یک میلیارد کیلومتری زمین قرار دارد و به سمت داخل در حال حرکت است و در مداری حرکت میکند که در ماه سپتامبر سال ۲۰۲۴ آن را به فاصله ۵۹ میلیون کیلومتری از خورشید میرساند.
این حقیقت که این دنبالهدار در حالی که بسیار دور است پیدا شده، بخشی از دلیل هیجان ستارهشناسان است. اگرچه در حال حاضر نور آن بیش از حد ضعیف است که با چشم غیر مسلح بتوان دید، اما برای جرمی بسیار دور از خورشید درخشان است. و مشاهدات نشان میدهد که مداری را دنبال میکند که میتواند به آن اجازه دهد واقعا تماشایی شود.
دستور العملی برای عظمت دنبالهدار
وقتی دنبالهدارها به خورشید نزدیکتر میشوند، گرم میشوند و یخهای سطح آنها بخار میشود. این گاز که از سطح دنبالهدار فوران میکند، گرد و غبار را با خود حمل میکند و هسته را در ابری غولپیکر از گاز و غبار که گیسو نامیده میشود، میپوشاند و سپس توسط باد خورشیدی، گیسو از خورشید دور میشود و در نتیجه یک دُم مستقیما به سمت خورشید قرار میگیرد.
هر چه یک دنباله دار به خورشید نزدیکتر شود، سطح آن داغتر و فعالتر میشود. از نظر تاریخی، اکثریت درخشانترین و دیدنیترین دنبالهدارها مدارهایی را دنبال کردهاند که آنها را به خورشید نزدیکتر از مدار زمین کرده است.
به نظر میرسد که این دنبالهدار هسته بزرگی دارد که آن را درخشانتر میکند و به اندازه کافی روشن است که بتوان آن را تا این اندازه دور از خورشید کشف کرد. قرار است یک برخورد بسیار نزدیک با ستاره ما داشته باشد و سپس تقریبا مستقیم از بین زمین و خورشید عبور کند و تنها دو هفته پس از حضیض یعنی نزدیکترین حالتش به خورشید به فاصله ۷۰ میلیون کیلومتری از ما برسد. هر چه یک دنبالهدار به زمین نزدیکتر شود، برای ما درخشانتر خواهد بود.
نفرین پیشگویی
پیشبینی رفتار دنباله دارهای تازه کشف شده یک بازی خطرناک است. برخی ممکن است دیدنی و جذاب باشند، در حالی که برخی پیشبینیها شکست میخورند.
برای مثال، دنبالهدار کوهوتک در سال ۱۹۷۳ را در نظر بگیرید. این دنبالهدار مانند سوچینشان-اطلس، بهطور غیرمعمولی دور از خورشید کشف شد و در مداری نزدیک به ستاره ما حرکت میکرد. ستاره شناسان به مردم وعده «دنباله دار قرن» را دادند و پیش بینی کردند کوهوتک میتواند به اندازه کافی درخشان شود که در روز روشن دیده شود.
اما کوهوتک همانطور که به سمت خورشید میچرخید، روشن شد، اما آهستهتر از حد انتظار. به جای اینکه در روز روشن قابل مشاهده باشد، فقط به اندازه درخشانترین ستاره آسمان روشن شد و پس از حضیض به سرعت محو شد. اگرچه این هنوز هم نمایش خوبی بود، اما دنباله دار قرن نبود. به دلیل تبلیغات زیاد، بسیاری به کوهوتک لغب یک ناامیدی تماشایی را دادند.
این احتمال وجود دارد که سوچینشان-اطلس، مانند دنباله دار کوهوتک، برای اولین بار به درون منظومه شمسی نزدیک شود. ما هنوز مطمئن نیستیم اما اگر اینطور باشد، ممکن است کمتر از آنچه پیشبینی میشد تماشایی باشد.
وقتی همه چیز به هم میریزد
این میتواند حتی بدتر نیز باشد. دنباله دارها مستعد فاجعه هستند. آنها اغلب تکه تکه میشوند، از هم میپاشند و به طرز شگفت انگیزی متلاشی میشوند. آنهایی که برای اولین بار وارد منظومه شمسی داخلی میشوند، به طور ویژهای شکننده هستند.
برای مثال زمانی که دنبالهدار سوان(SWAN) کشف شد، امیدوارکننده به نظر میرسید و تصور میشد در ماه مه سال ۲۰۲۰ با چشم غیر مسلح دیده شود. اما با نزدیک شدن به خورشید، ناگهان درخشان شد، سپس شروع به محو شدن کرد. در زمانی که باید درخشانترین حالت آن میبود، تماما ناپدید شد و در مقابل چشمان ما از پاشید.
آیا سوچینشان-اطلس ارزش انتظار را دارد؟
ما به طور قطع نمیدانیم که دنبالهدار سوچینشان-اطلس تماشایی خواهد بود یا خیر. ممکن است از هم بپاشد و کمتر روشن شود، یا ممکن است ما را غافلگیر کند.
و حتی میتواند بیش از حد انتظار روشن شود و یک منظره شگفتانگیز در آسمان صبح در اواخر ماه سپتامبر و اوایل ماه اکتبر سال ۲۰۲۴ ایجاد کند.
اما ما نمیدانیم. ما اولین نکات را در ماههای آینده دریافت خواهیم کرد. با ردیابی نحوه درخشان شدن ستاره دنبالهدار در حین حرکت آن به سمت خورشید، اولین نشانههای خود را در مورد سرنوشت واقعی آن به دست خواهیم آورد و بنابراین فعلا باید منتظر بمانیم.
انتهای پیام